Elwedritsche fonge

Jetz haww isch so viel iwwer Elwedritsche gelese,
dass ich schunn drähm vunn denne Wese.
Enni vunn denne habb isch efters gesähne,
dess war e Fraa, will isch mol mähne.
Immer widder is se her gefloche kumme,
hot bloß geguckt, e bissel gewart, donn iss se verschwunne.

Endlisch haww isch gemerkt, dass isch drähm unn ach fliesche konn.
Donn hab isch Ohlauf genumme unn bin newedroh uff de Bohm.
Ehr Leit, die Elwedritsch guckt misch widder oh unn sacht,
Kumm doch mol mit, do driwwe is Elwedritschejagd heit Nacht.
Du konnscht gern e bissel mit mer fliesche,
um änn Oidruck vunn ännre eschte Elwedritsch zu kriesche.

Unn schunn gehts los, immer weiter nuff, iwwer de negschte Bersch.
Do warn Leit gonz weit unne, hänn ausgesähne wie Zwersch.
Wie die Deppe sinn e paa vunn denne im Wald rumgeschprunge
um uff Bisch zu kloppe mit longe Stonge, do unne.
Ui ju jui warn se die gonz Zeit am kreische,
des kehrt ähfach dezu, zum Elwedritsche uffscheische.

Änner hot weiter weg geschtonne mit em Grumbeersack
unn hot mit soiner Taschelomp Schpirenzscher gemacht,
weil er versucht hot de Sack uffzuhalte mit ähnre Hond
unn gleischzeitisch noizulaischte mit de Taschelomp.
Des soll die Elwedritsche in die Rischtung locke,
Wie mer des ach kennt vunn Micke unn Motte.

Donn wars uff ähmol geschpenschtisch still do unne.
Die gonze Leit waren all verschwunne.
Bloß der Kerl mit de Taschelomp unn dem Grumbeersack
is iwwrisch gebliwwe unn hot weiter Schpirenzscher gemacht.
Zwischedrin pischelt er als änn Schluck aus soiner Flasch Woi.
Isch denk, der hot gedenkt, wenigschtens des bissel Spass muss soi.

Mer hänn uns uff de negschte Fels gesetzt,
Vor lauter Lache hänn mer e Paus mache gemisst.
Als mer uns beruischt hänn, zeischt die Elwedritsch uff den Monn.
Mol sähne, wie long der noch stehe konn.
Donn grinst se misch oh, isch sach der mol was,
die Elwedritschejagd macht uns selwer am meischte Spass.